کتاب چینی در 30 روز

کتاب چینی در 30 روز ،

کتاب چینی در 30 روز

پیرامون زبان چینی

چینی (چینی ساده‌شده: 汉语، چینی سنتی: 漢語، پین‌یین: Hànyǔ، به معنای زبان هان)

یک خانواده از زبان‌های نواخت‌بر و تحلیلی شرق آسیا است که شاخه زبان‌های چینی خانواده زبان‌های

چینی-تبتی را می‌سازد. زبان‌های چینی توسط بیشتر مردم هان.کتاب چینی در 30 روز

و دیگر اقلیت‌های قومی چین تکلم می‌شوند. ۱٫۲ میلیارد نفر انسان

(حدود ۱۶٪ جمعیت دنیا) به یکی از گونه‌های چینی به عنوان زبان اول تسلط دارند.

گونه‌های چینی در میان سخنوران بومی خودشان بدون در نظر گرفتن میزان فهم متقابل

به عنوان گویش محلی زبان چینی درنظر گرفته می‌شوند. اما به دلیل میزان کم فهم متقابل،کتاب چینی در 30 روز

این گونه‌ها در میان زبان‌شناسان به عنوان زبان‌هایی مستقل (شاید صدها زبان) دسته‌بندی می‌شوند

و گاهی عنوان می‌شود زبان‌های چینی از زبان‌های رومی‌تبار متنوع‌ترند.

تحقیقات دربارهٔ رابطه تاریخی بین زبان‌های چینی درحال آغاز است.کتاب چینی در 30 روز

هم‌اکنون بیشتر دسته‌بندی‌ها برای این زبان‌ها ۷ تا ۱۳ گروه اصلی منطقه‌ای را بر اساس

تحولات آوایی اغلب سطحی در بر می‌گیرد که از بزرگترین آن‌ها می‌توان به ماندارین

با حدود ۸۰۰ میلیون گویشور (مثل سیچوآنی)، مین با حدود ۷۵ میلیون گویشور

(مثل هاکین)، وو با حدود ۷۴ میلیون گویشور (مثل شانگهایی) و یوئی با حدود

۶۸ میلیون گویشور (مثل کانتونی) اشاره کرد. سخنوران هر یک از این گروه‌ها نه تنها نسبت

به سایر گروه‌ها، بلکه نسبت به هم‌گروه‌های خود نیز فهم متقابل ندارند.کتاب چینی در 30 روز

برای مثال چینی مین خود شامل زبان‌های بسیاری بدون فهم متقابل است

و شاخه‌ی مین جنوبی نیز خود شامل چند زبان است. با این حال،

چندین منطقه گذار وجود دارد، که زبان‌ها و لهجه‌ها از شاخه‌های

مختلف ویژگی‌های لازم برای درک محدود بین مناطق همسایه را به اشتراک می‌گذارند.

همه گونه‌های چینی حداقل در سطح پایینی نواخت‌بر و بسیار تحلیلی هستند.کتاب چینی در 30 روز

چینی معیار گونهٔ استانداردشدهٔ چینی گفتاری برپایه گویش پکن ماندارین است.

این زبان زبان رسمی چین و بسیار شبیه به ماندارین تایوانی،

زبان رسمی تایوان و ماندارین سنگاپوری، زبان رسمی سنگاپور است.

چینی همچنین یکی از شش زبان رسمی سازمان ملل متحد است.

گونهٔ نوشتاری چینی (中文, Zhōngwén)، معروف به نویسه‌های چینی (汉字/漢字, Hànzì)،

برپایه واژه‌نگاشت و بین سخنوران گونه‌های مختلف چینی رایج است.کتاب چینی در 30 روز

این نویسه‌ها کاملاً بر پایه نمادها و نشانه‌ها می‌باشند.

نام
نام چین در فارسی امروزی از واژه چین در پارسی میانه ریشه گرفته که خود از زبان

سانسکریت و واژهٔ قدیمی‌تر چینا گرفته شده‌است که با توجه به قدمت آن

(سده پنجم پیش از میلاد) هنوز مشخص نیست که دقیقاً از کدام واژه گرفته شده‌است.

ورود این واژه به زبان‌های اروپایی در سده ۱۶ (میلادی) رخ داد،کتاب چینی در 30 روز

جایی که واژه چین وارد زبان پرتغالی شد و از پرتغالی وارد انگلیسی و سایر زبان‌های اروپا گردید.

تاریخ
مقالهٔ اصلی: تاریخ زبان چینی
نخستین اثر مکتوب به زبان چینی مربوط به بیش از ۳۰۰۰ سال پیش در زمان دودمان شانگ است.

با تکامل چینی در این دوره، گونه‌های مختلف محلی به مرور نسبت به هم غیرقابل درک شدند.

در واکنش، دولت‌های مرکزی بارها و بارها در صدد ترویج یک زبان معیار واحد بودند.کتاب چینی در 30 روز

چینی کهن
مقالهٔ اصلی: چینی کهن
نخستین نمونه‌های چینی مکتوب، کتیبه‌های الهی هستند که به خط جیا

گو ون در حدود ۱۲۵۰ سال پیش از میلاد در اواخر دوران دودمان شانگ نوشته شدند.

محققان با انجام روش‌های مختلف، سعی در بازسازی واجی چینی کهن دارند.

ادبیات چینی در اواخر دورهٔ دودمان ژو به اوج و شکوفایی رسید و آثاری همچون

منتخبات کنفوسیوس نوشته شد که منجر به پدید آمدن چینی کلاسیک شد.کتاب چینی در 30 روز

اگرچه بسیاری از جزئیات ناشناخته باقی مانده‌است، اما اکثر محققان بر این باورند که چینی کهن با چینی میانه تفاوت‌های بسیاری دارد.

چینی میانه
مقالهٔ اصلی: چینی میانه
چینی میانه زبانی بود که در دوران سلسله‌های شمالی و جنوبی و همچنین

حکمرانی دودمان‌های سوئی، تانگ و سونگ کاربرد داشت.کتاب چینی در 30 روز

چینی میانه زبان واژه‌نامه قافیه چیه‌یون مربوط به سال ۶۰۱ میلادی است.

اعتقاد برخی زبان‌شناسان بر این است که این واژه‌نامه در بر گیرنده گویش معیار چینی آن زمان بوده که در چانگ‌آن،

پایتخت دودمان‌های سوئی و تانگ رواج داشته‌است.

هرچند تحقیقات اخیر نشان داده که چیه‌یون ترکیبی از سنت‌های خوانشی

و شاعرانه شمالی و جنوبی در اواخر دوره سلسله‌های شمالی و جنوبی بوده‌است.کتاب چینی در 30 روز