کتاب The Last Party

کتاب The Last Party ، “تفریح بد، شیطانی باهوش،

با پژواک آگاتا کریستی.”

-پاتریشیا کورنول، نویسنده شماره 1 پرفروش نیویورک تایمز

نیمه شب یکی از آنها مرده است.

تا صبح، همه آنها مشکوک هستند.کتاب The Last Party

این مهمانی برای پایان دادن به همه مهمانی ها است

…. اما همه برای جشن گرفتن اینجا نیستند.

در شب سال نو، ریس لوید خانه ای پر از مهمان دارد.

خانه های تعطیلات او در دریاچه میرور موفقیت آمیز هستند.کتاب The Last Party

و او سخاوتمندانه از دهکده دعوت کرده است

تا با همسایگان جدید ثروتمند خود شامپاین بنوشند.

اما تا نیمه شب، Rhys مرده در آب های یخ زده دریاچه شناور خواهد شد.

در روز سال نو، فیون مورگان دهکده ای پر از مظنون دارد.

جامعه کوچک خانه او است، بنابراین مظنونان همسایگان،

دوستان و خانواده او هستند -کتاب The Last Party

و فیون اسرار خودش را دارد که باید از او محافظت کند.

با آشکار شدن دروغی در هر لحظه، به زودی سوال این نیست

که چه کسی می خواست ریس را بمیرد…

بلکه بالاخره چه کسی او را کشته است.

در دهکده ای با این همه راز، قتل تنها آغاز راه است.کتاب The Last Party

کتاب The Last Party

پیرامون زبان انگلیسی

اِنگلیسی یک زبان طبیعی از خانواده زبانی زبان‌های هندواروپایی از شاخهٔ زبان‌های ژرمنی غربی است

که اولین بار در انگلستان در عهد آنگلوساکسون‌ها مورد تکلم قرار گرفت و انگلیسی باستان شکل گرفت.کتاب The Last Party

بعدها پس از تهاجم سزار و نورمن‌ها، انگلیسی میانه شکل گرفت و مکاتب ادبی در ادبیات انگلیسی، انگلیسی نو نخستین را شکل داد.

امپراتوری بریتانیا، توسط مستعمره‌سازی در تمام قاره‌ها و تشکیل بزرگترین امپراتوری جهان،

سپس ابرقدرت شدن ایالات متحده آمریکا و ویژگی سادگی دستور زبان انگلیسی و وجود وام‌واژه‌های بسیار .کتاب The Last Party

موجب گردید تا در نهایت انگلیسی نو به یک زبان میانجی جهانی و پرگویش‌ترین زبان جهان تبدیل شود.

انگلیسی در انگلستان و جنوب شرقی اسکاتلند تکامل یافت.

از دیگر زبان‌های ژرمنی می‌توان به آلمانی، هلندی، دانمارکی، سوئدی و نروژی اشاره کرد.

امروزه بطورتقریبی نیمی از مجموعه واژگان و دستور زبان انگلیسی از زبان‌های ژرمنی و نیمی دیگر

را وام‌واژه تشکیل می‌دهد که بیشتر آن‌ها از زبان‌های لاتین، فرانسوی، بخشی از یونانی و دیگر زبان‌ها وارد انگلیسی شده‌اند.کتاب The Last Party

انگلیسی باستان شباهت بسیار زیادی به آلمانی باستان داشت؛ چون انگلیسی‌زبان‌ها، بیشتر،

از ژرمن‌ها بودند که از آلمان وارد بریتانیا شدند و به نوعی زبان آلمانی را می‌توان مادر زبان انگلیسی دانست.کتاب The Last Party

به دلیل نقش و نیروی بالای بریتانیا در گستره‌های نیروی نظامی، اقتصاد، علم، سیاست و فرهنگ

بر جهان پس از سده هجدهم و بخصوص ایالات متحده آمریکا از سدهٔ بیستم میلادی به این سو،

زبان انگلیسی در سطح جهان گسترش یافته و به عنوان زبان بین‌المللی، زبان‌مادری، زبان دوم،

زبان خارجه و زبان میانجی در بسیاری از کشورهای جهان کاربرد پیدا کرده‌است.

انگلیسی به عنوان زبان مادری در کشورهای آنگلوسفر (انگلستان، آمریکا، کانادا، استرالیا و نیوزلند) و ایرلند،

آفریقای جنوبی، غنا، نیجریه، زیمبابوِی، بوتسوانا و بسیاری کشورهای دیگر کاربرد دارد.

همچنین زبان دوم برخی کشورها مانند هند، پاکستان، قطر، بحرین، سودان و غیره است.کتاب The Last Party

انگلیسی پرتکلم و شناخته‌ترین زبان جهان است اما برپایه کشورهای زبان مادری امروزه از نظر تعداد گویشوَر،

پس از زبان‌های چینی و اسپانیایی، سومین زبان جهان است.

تعداد کسانی که زبان مادری‌شان انگلیسی است امروزه بیش از ۳۸۰ میلیون نفر است

با این حال تعداد انگلیسی زبانان غیربومی در جهان بیش از ۱ میلیارد نفر است.

انگلیسی در بسیاری از کشورها زبان میانجی است و مهم‌ترین زبان جهان در زمینه‌های سیاست،

اقتصاد، صنعت، فرهنگ و علم در روابط بین‌الملل به‌شمار می‌آید.کتاب The Last Party

این زبان جزء زبان‌های رسمی سازمان ملل متحد است و نظام آموزشی بیش‌تر کشورها مشغول به تدریس آن هستند.

در سده ششم میلادی، مردمانی از سه قبیله جوت، انگِل و ساکسون و همچنین فریسی‌ها

که در شمال‌غرب آلمان، دانمارک و هلند امروزی ساکن بودند،

به انگلستان یورش بردند و آن سرزمین را به تصرف خود درآوردند.

تا آن زمان مردم بریتانیا یا به عبارت بهتر بریتانیای روم به زبان سِلتی سخن می‌گفتند

که امروزه در زبان‌های ولزی، ایرلندی و برتونی در آن سوی کانال فرانسه دیده می‌شوند.

البته زبان سِلتی مردم آن به دلیل ۴۰۰ سال ضمیمه کردن

این خاک توسط رومی‌ها با لاتین آمیخته شده بود و بسیاری از واژگان لاتین در آن کاربرد داشت.کتاب The Last Party

پس از اشغال بریتانیا توسط ژرمن‌ها، جوت‌ها از اقوام ژرمن نیز در جنوبِ شرقی خاک بریتانیا ساکن شدند

و در تعامل با زبان‌های محلی، گویش «کِنتی» را به وجود آوردند.

ساکسون‌ها هم که در جنوب و جنوبِ غربی سکنا گزیده بودند، گویش «ساکسونِ غربی» را ایجاد کردند.

اَنگل‌هایی که در شمال و مرکزِ انگلستان اقامت گزیده بودند، به ترتیب،

گویش‌های «آمبِریای شمالی» و «مِرسیایی» را به وجود آوردند.کتاب The Last Party

سینت بید بر این باور بود که انگل‌ها منطقهٔ گسترده‌تری از خاک بریتانیا

(نزدیک به تمامی خاک آن) را از آن خود کردند و نام «اِنگلند» (England)

از نام همین قبیله گرفته شده‌است. واژهٔ “England” از Engla land به «معنی سرزمین انگل‌ها»

(به انگلیسی: Land of the Angles) گرفته شده و English در انگلیسی کهن Englisc بوده‌است.

افزون بر قبیله‌های یادشده، دسته‌هایی از مردمان ساکن فریزیا،

نیدرزاکسن، یوتلاند و جنوب سوئد نیز در آن دوران به بریتانیا آمدند.کتاب The Last Party

زبان انگلیسی باستان نخستین برگرفته از چندین گویش بود که این بازتاب‌کنندهٔ

داشتن چندین سرچشمه برای انگلستان در عهد آنگلوساکسون‌ها است.

یکی از این گویش‌ها، ساکسون غربی کهن بود که کم‌کم بر دیگر گویش‌ها برتری یافت.

رزم نامهٔ بئوولف متعلق به همین دوران است. گمان می‌رود که از سدهٔ نهمِ میلادی،

گویش ساکسونی، به دلیلِ سلطهٔ پادشاه آلفرد (نخستین شاهِ انگلستان که فردی از قبیلهٔ ساکسون بود)،

بر دیگر گویش‌ها برتری یافته باشد و از آن پس به عنوان زبان رسمی این کشور شناخته شده‌باشد.کتاب The Last Party

یک تفاوت مهم انگلیسی باستان با انگلیسی امروزی این است که در انگلیسی باستان، فعل در ابتدای جمله می‌آمد.

انگلیسی باستان، از نظر گویش، بسیار متفاوت از انگلیسی امروزی است.

برای نمونه، واژه‌های light و drought، به ترتیب به صورت «لیخت» و «دراخت» تلفظ می‌شد

یا جملهٔ Will you give me your jacket, good man?، چنین ادا می‌شد:

Wilt ðu sellan me ðin clæð, godman min? در این دوره شماری واژه،کتاب The Last Party

از زبان لاتین، وارد انگلیسی شد که واژگانی چون: altar, mass, priest, psalm, temple, kitchen, palm, pear,…

از آن جمله‌اند. شمار کمتری واژه هم از زبان اسکاندیناوی،

بوسیلهٔ وایکینگ‌ها که از اواخر سدهٔ هشتم به بعد، کم‌کم یورش‌هایی به انگلستان نموده

و بخش‌هایی را تصرف کرده بودند، وارد این زبان شد. از جملهٔ این واژگان، می‌توان به law, take, cut, both, ill, ugly، اشاره کرد.

انگلیسیِ کهن، گنجینه واژگان غنی نداشت اما، همچون دیگر زبان‌های هند و اروپایی، دستور زبان پیچیده‌ای داشت.